Historia sprowadzenia figury Matki Boskiej z Fatimy
do kościoła parafialnego pod wezwaniem
św. Jana Chrzciciela w Owińskach
Zainteresowanie moje Matką Bożą z Fatimy zawdzięczam spotkaniu z księdzem proboszczem Ewaldem Kasperczykiem z Turzy na Śląsku, który pierwszy w Polsce sprowadził figurę Matki Bożej Fatimskiej i rozpowszechnił nabożeństwo do niej. Po zapoznaniu się z historią objawień w Fatimie, nurtowała we mnie myśl, że dźwignią i ostoją w obecnych zlaicyzowanych czasach, może być cześć i nabożeństwo do Matki Bożej Fatimskiej. Było to rok przed objęciem nowej placówki. Otrzymawszy w zarząd parafię św. Jana Chrzciciela w Owińskach, gdzie przejawy życia religijnego były nader słabe, doszedłem do przekonania, że usunąć obojętność religijną swoich parafian będę mógł jedynie przez Matkę Bożą. W tym celu pragnąłem bardzo zdobyć oryginalną figurę Matki Bożej z samej Fatimy.
Swoje pragnienie przedstawiłem Księdzu Arcybiskupowi Antoniemu Baraniakowi jadącemu na Sobór Watykański II. Wypowiedziawszy je odczułem lęk i zwątpienie w możliwość realizacji tego zamierzenia. Tymczasem usłyszałem ojcowskie serdeczne zapewnienie Ks. Arcybiskupa słowem „dobrze”. Radość wypełniła serce. Pomyślałem więc o godnym przygotowaniu parafii do przyjęcia tak cennego daru i poprosiłem OO. Filipinów z Świętej Góry o przeprowadzenie Misji parafialnych.
Owocem tych świętych ćwiczeń było postanowienie codziennego odmawiania różańca św. wobec wystawionego Najświętszego Sakramentu i wprowadzenie Mszy św. wieczornej ku czci Matki Bożej w każdą sobotę. Był to wrzesień 1964 r.
Po powrocie Księdza Arcybiskupa z Rzymu, otrzymałem radosną wiadomość: parafia otrzyma figurę Matki Bożej Fatimskiej. Przekazanie jej ma nastąpić osobiście przez Arcypasterza w dniu 13 maja 1965 r., jako dniu pierwszego objawienia się Matki Bożej w Fatimie. W dniu 9 maja rozpoczęło się bliższe przygotowanie duchowe – Misje św. prowadzone przez ojców Filipinów.
Nadszedł dzień 13 maja 1965 – było to święto nie tylko naszej parafii ale całego dekanatu. W godzinach popołudniowych ze wszystkich stron zaczęli nadciągać pielgrzymi: pieszo, autobusami, pociągiem.
O godz. 17-tej wyruszyło auto specjalne z kilkoma dziewczynkami do pałacu arcybiskupiego po figurę Matki Bożej Fatimskiej.
Matka Najświętsza pierwsza wkraczała do naszej parafii, za Nią podążał Ksiądz Arcybiskup Antoni Baraniak, który miał Ją powierzyć opiece rządcy parafii. Przybycie wspaniałego orszaku oznajmiły ludowi fanfary, bicie dzwonów i pieśni całego zgromadzonego Ludu Bożego. W procesjonalnym pochodzie duchowieństwa w liczbie przeszło 70-ciu, w tym około 20-tu księży prałatów i kanoników, dużej liczby Sióstr zakonnych, wkraczała majestatycznie, niesiona na barkach dziewcząt czcicielek Maryi. Figura Matki Bożej nie wielka ale przepiękna. Radość i wdzięczność przepełniała me serce, tym bardziej, że figura została poświęcona i ofiarowana przez Ks. Biskupa z Fatimy naszemu Księdzu Arcybiskupowi ze słowami, iż oddaje Ją w najbardziej godne ręce. Matka Boża nawoływała do pokuty, a Ks. Arcybiskup realizował to wezwanie osobiście, cierpiąc swego czasu w więzieniu za sprawy Kościoła. Ten cenny dar został ofiarowany z kolei naszej parafii.
Figurę Matki Bożej Fatimskiej, wkraczającą do kościoła, powitały połączone chóry parafialne całego dekanatu. Sama uroczystość wypadła imponująco. Zniszczona i wymagająca remontu świątynia została jak najpiękniej przyozdobiona. Kilkutysięczny tłum wypełnił ją po brzegi. Figura została umieszczona w głównym ołtarzu, na specjalnie przygotowanym, pięknie udekorowanym tronie. Po krótkiej modlitwie, hołd składały Matce Bożej dzieci – chłopcy i dziewczynki. Uroczystą Mszę św. i okolicznościowe kazanie wygłosił sam Arcypasterz. Komunii św. rozdzielono ponad 2000.
Były też trudności z władzami państwowymi: kontrolowano przygotowania, żądano usunięcia zewnętrznych dekoracji itp.
Odtąd ku czci Matki Bożej Fatimskiej odbywają się uroczyste nabożeństwa z różańcem pokutnym w dniach objawień tj. 13-tego każdego miesiąca, od maja do października, a od listopada do maja w zakresie parafialnym.
Udział wiernych jest bardzo liczny, dominuje duch modlitwy i pokuty. W dniu 13 lipca ub. roku zgromadziliśmy u stóp Matki Bożej Fatimskiej chorych i starców z całej parafii, modląc się w ich intencji oraz zachęcając, by swe cierpienia ofiarowali Matce Bożej za Kościół Katolicki w Polsce. Sierpień 1965 był dniem modlitwy o pokój i zgodę między narodami. Wrzesień 1965 – w intencji młodzieży i dzieci. Październik 1965 – w intencji Soboru Watykańskiego II-giego – zgromadził w naszej świątyni Seminarium Duchowne łącznie z gronem profesorskim i innymi księżmi w liczbie około 180 osób. Niezapomniany to był widok, gdy z kościoła wyruszyła uroczysta procesja. Figurę Matki Bożej nieśli klerycy i profesorowie. Ciemności późnego wieczoru październikowego rozjaśniane były płomykami świec niesionych przez wszystkich uczestników. Światło reflektora oświetlało figurę Matki Bożej w czasie procesji, a towarzyszący śpiew Ave, Ave, Ave Maria przypominał procesję w Lourdes. Po powrocie do kościoła z rąk Ks. Rektora Seminarium Władysława Pawelczaka odebrałem figurę i umieściłem w bocznym ołtarzu, na którym już pozostanie. Chór kleryków w czasie tych obrzędów odśpiewał pieśń „Bogurodzica”. Frekwencja taka sama jak w maju.
W maju rozpoczęliśmy „Dni objawień tegoroczne” – 1966 w intencji Kościoła Powszechnego. W tym dniu odprawiono pięć Mszy św., udzielono ponad 1000 Komunii św. Wierni nie tylko z parafii gromadzą się przez cały dzień przy konfesjonałach. Uroczystą Mszę św. w tym dniu wieczorem odprawił Ksiądz Biskup Tadeusz Etter. On też wygłosił kazanie.
W tym roku i latach następnych będziemy praktykę modlitw w specjalnych intencjach kontynuować. W przyszłości zostaną ustalone nabożeństwa ku czci Matki Bożej Fatimskiej z udziałem Sióstr zakonnych z całej diecezji, a także specjalne dni modlitw dla dzieci, młodzieży i ministrantów.
Najbliższy dzień 13 czerwca zgromadzi u stóp Matki Bożej Fatimskiej Siostry Szarytki wraz z ich Dyrektorem prowincji chełmińskiej Ks. W. Prądzyńskim na czele, modląc się o liczne i święte powołania zakonne.
I tak to Matka Boża króluje i sprawuje rządy pełne miłości i dobroci w mojej parafii, ratuje dusze zagubione, podnosi i umacnia słabych w wierze, napełnia gorliwością i zachęca do świętości.
REGE, DOCE, DIRIGE ET DEFENDE NOS O MARIA!
(Proboszcz w Owińskach w latach 1963-1973)
