Schola św. Damiana

Scho­la cantorum (z łacińskiego – „szkoła śpie­wa­ków”), była to instytucja kształcąca śpie­wa­ków, któ­rą założył w Rzymie w IV w. pa­pież Sylwester I. Zo­sta­ła zreorganizowana na przełomie VI i VII w. przez papieża Grzegorz I Wielkiego (żył około. 540 r. – 604 r., świę­ty i ojciec Ko­ścio­ła, zreformował Liturgię, od 590 r. pa­pież). Zasady organizacji szkoły zawiera Ordo Romanus (VIII w.) W szko­le śpie­wa­ków dworu papieskiego znajdowali się śpiewający ze wszy­stkich stron ówczesnego świata chrześcijańskiego. Uczono w niej zasad teoretycznych i wpajano praktyczną umiejętność wykonywania chorału gregoriańskiego. Wzorowana była na podobnych pla­ców­kach istniejących w Bizancjum, tj. na obszarze Ko­ścio­ła wschodniego. Na jej wzór powstawały następnie szkoły śpie­wu li­tur­gi­czne­go po­za Rzymem, przy szkołach katedralnych i opactwach na Zachodzie, któ­re stawały się lokalnymi, a później czę­sto słynnymi na całą Europę ośrodkami rozwoju sztuki śpiewaczej i kompozytorskiej (np. szkoła w Lyonie, tzw. Manécanterie – „po­ran­nych śpie­wa­ków”, Metz, St. Gallen, a od XIII w. rów­nież w Polsce).

/źródło tekstu: www.dabrowa.salezjanie.pl/